MySQL error /home/jacob/domains/loggy.nl/public_html/logs/layout.php on line 83
insert into online values
(
'',
   '',
   '1714086453',
   '18.189.193.172',
   'marleenverberkt-/'
)


Incorrect integer value: '' for column `jacob_weblog`.`online`.`userid` at row 1
URL: /
IP: 18.189.193.172
UserAgent: Mozilla/5.0 AppleWebKit/537.36 (KHTML, like Gecko; compatible; ClaudeBot/1.0; +claudebot@anthropic.com)

Post:
Array
(
)


GET:
Array
(
    [gebruikersnaam] => marleenverberkt
)


Sorry, there was an error, we are notified of the issue and will be resolved as soon as possible
marleenverberkt - Home

De hele-jaar-door-carnaval-vierende-niet-complimenteuze Duitsers


Dat leggings met gaten in Nederland in de mode zijn met carnaval is algemeen bekend. Hoe meer gaten in de legging, hoe gekker de outfit. In Duitsland worden deze zogenaamde gatenleggings ook gedragen. Niet alleen met carnaval, maar ook als het geen carnaval is. Gisteren kwam ik een voorbeeld tegen die met carnaval de eerste prijs zou hebben gewonnen, als er een prijs zou worden uitgereikt voor het meisje met de uniekste haarkleur. Er bestaan van die potjes waar suikerspin in zit: rose, geel en blauw. Zie de blauwe suikerspin voor je. Zo zag de haarkleur eruit van een meisje op station Kaldenkirchen. Maar ze was niet alleen losgegaan op haar haren, ook haar wenkbrauwen had ze netjes binnen de lijntjes ingekleurd. Als dit meisje in Nederland zou lopen, zou ze door veel mensen nagekeken/uitgelachen worden. In Duitsland niet; daar is het 'normaler' dat ze de haren in alle mogelijke kleuren van de regenboog laten verven. Of schenken ze in Duitsland niet zoveel aandacht aan hoe iemand eruit ziet? Mijn vader zegt altijd dat de Duitsers niet zo goed zijn in het geven van complimentjes (hier zal ik verder niet teveel op ingaan). Misschien dat dat er ook een beetje mee te maken heeft, want het lijkt me in sommige gevallen ook lastig om iemand een compliment te geven. "Hast du eine neue Haarfarbe? Wie schön!!" komt natuurlijk heel ongeloofwaarig over als deze neue Haarfarbe suikerspin-blauw is. Maar niet alleen op uiterlijk gebied vinden ze het lastig complimenteus zijn. Tijdens een presentatie werd de presentator achteraf helemaal afgezeikt door een jongen. Hij zat, las voor, was niet actief enzovoorts enzovoorts. Als iemand mij zo af zou zeiken tijdens een presentatie zou ik waarschijnlijk mijn tranen tegen proberen te houden om net niet in huilen uit te barsten. Gelukkig vonden ook de Duitsers dat het een beetje ver ging en probeerden ze de presentator een beetje op te vrolijken met positief commentaar. Dat ik niet zo snel een oordeel klaar heb over iemand, is bekend bij de mensen die mij goed kennen. Dat dit in sommige gevallen onmogelijk wordt gemaakt, spijt me en dat moeten jullie begrijpen. Waar veel mensen de "modieuze" Duitsers uitlachen, spoken er bij mij vragen rond in mijn hoofd: welke winkel verkoopt die kleur haarverf? Hoe zal de irritante Duitser, die alleen maar negatief commentaar gaf zich voelen nadat hij de aardige Duitser een minderwaardigheidscomplex heeft bezorgd? 

10:14:45 08 Mei 2014 Permanente link Reacties (0)

De treinreis


Ik vond het altijd vreselijk om met de trein van Reuver naar Roermond te reizen en dat alleen vanwege Veolia-transport (ook wel Failolia-transport). Ik zat liever 1 uur in de NS-trein, dan 15 minuten in de Veolia-trein. Blijkbaar is Veolia toch niet zo erg.. In Duitsland zou het een luxe trein zijn:  in ieder geval luxer dan de Rhein-Express die me van Kaldenkirchen naar Viersen brengt en van Viersen naar Bochum. Waar je in Veolia nog net niet met je knieën de knieën van je overbuurman of –vrouw raakt, raak je in de Rhein-Express zo ongeveer het hele been van je overbuurman of – vrouw. Tijdens de treinreis is het vooral belangrijk om zo min mogelijk te bewegen, zodat je niet je overbuurman of –vrouw perrongeluk aanstoot en waarmee ongemakkelijk oogcontact grotendeels kan worden vermeden. In vergelijking tot Nederland zijn de Duitsers tijdens de treinreis veel en veel rustiger: meer motivatie voor mij dus om iets te lezen. Ik word niet continue afgeleid door hard gekakel en kan rustig candy-crushen of iets lezen. Waar in Nederland van coupé naar coupé wordt geschreeuwd naar elkaar, praten ze in Duitsland heel zacht of überhaupt niet.

Dat de Duitsers op veel gebieden aardiger zijn dan de Nederlanders blijkt uit het volgende. In Nederland roepen ze het niet om als er een trein het station binnenrijdt. In Duitsland waarschuwen ze de mensen zelfs voor de binnenrijdende trein. Dit gebeurt wel alleen op de iets grotere stations (Bochum, Essen), met als gevolg dat de mensen in Kaldenkirchen, in gevaar voor eigen leven, gewoon via het spoor oversteken en niet onder de sporen doorlopen. Als ze via het omroepbericht waren gewaarschuwd, zouden ze waarschijnlijk braaf onder het spoor doorlopen. In Nederland hebben tassen ook vaak een eigen zitplaats. In Duitsland is dit dus echt niet het geval en ligt de tas netjes op schoot. Waar de Nederlanders gewoon naast je op de stoel ploffen, wordt er in Duitsland eerst netjes gevraagd of “dieser Platz noch frei ist”. Zelfs als je helemaal alleen in een vier-zit zit en de vier-zit ernaast ook helemaal vrij is, vragen ze nog steeds “ist hier frei”? Als ik dan zou antwoorden met “nee, mijn 7 vrienden komen zo”, zou de Duitsers misschien wel een beetje raar opkijken, maar doorlopen. De Nederlander zou niet eens vragen of die plaats vrij is. Als hij dit wel zou doen en je zou antwoorden met “nee, mijn 7 vrienden komen zo”, dan krijg je een arrogante blik en is er nog maar plaats voor 6 van je 7 vrienden. Toch zijn er ook asociale Duitsers. Hoe dichter je in de buurt van Nederland komt, hoe meer asociale Duitsers er zijn. Hoe dichter je in de buurt van Venlo komt, hoe beter je de Duitsers kunt onderscheiden in twee groepen: de Duitsers die naar Venlo gaan voor wiet en de Duitsers die naar Venlo gaan voor koffie. De mannetjes van de Ausweiskontrolle weten precies wie er naar Venlo gaat voor koffie en wie voor wiet. De groep Duitsers die voor wiet gaan, moeten hun Ausweis laten zien en de groep Duitsers die voor koffie gaan niet. Mijn Ausweis vragen ze ook nooit, omdat ik bij geen van de beide groepen hoor.. 
13:33:48 24 April 2014 Permanente link Reacties (0)


Duitsland: het land waar Björn geen Björn meer is.. 

“Maondaag-morrige 7.03 miene wekker geit en ’t weekend is veurbeeeeeeej”
Maandagmorgen om 7.03 was ik op Duisburg Hauptbahnhof en had ik er al een reis van 1,5 uur op zitten. Mijn les begon pas om 8.30 uur, maar omdat ik geleerd heb dat het “deutsche Pünktlichkeit” is, wilde ik zeker weten dat ik op tijd zou komen. Om precies 7.45 ben ik op de Ruhr-Universität in Bochum en heb ik nog 45 minuten om het lokaal te zoeken. Omdat de universiteit net zo groot is als ongeveer 10 ziekenhuizen met meer dan 30.000 studenten had ik geen idee wat ik kon verwachten. Netjes had ik GABF 04/14 in mijn agenda geschreven. GABF staat voor het gebouw, 04 voor de etage en 14 voor het lokaal. GABF en 04 waren snel gevonden; 14 niet. Ik ben nooit zo van het meteen vragen en wil altijd liever zelf de weg vinden, maar na een kwartier zoeken heb ik toch maar gevraagd waar lokaal 14 nu eens eigenlijk ligt. “Raum 14 besteht nicht”. En nu? Dacht ik. Toen heb ik nog eens in mijn agenda gekeken en ja hoor.. daar stond niet Raum 14, maar Raum 414. Domdom. Maar gelukkig was ik nog ruim op tijd voor het Hauptseminar “Tempus” van Herr Rothstein. Als ik in dit stukje Björn had geschreven en Herr Rothstein zou zien, dat er niet Herr Rothstein, maar zijn voornaam Björn stond, dan mag ik waarschijnlijk de volgende keer niet meer deelnemen aan zijn Seminar. Herr Rothstein vroeg om een naambordje met de achternaam zo groot mogelijk geschreven. Niks ervan dacht ik.. Ik schreef “Verberkt” expres klein en slordig, zodat het bijna onmogelijk was om mijn achternaam te lezen. Het werd nog eens moeilijker voor hem gemaakt, doordat ik achteraan in de klas ben gaan zitten. Gelukkig heb ik –de enigste Nederlandse- tijdens de les niets hoeven te zeggen en alleen maar braaf aantekeningen gemaakt. Als ik me ooit toch nog bedenk om voor de klas te gaan staan, dan is het niet in Nederland, maar in Duitsland: daar wordt achteraf geklapt voor de docent, alsof iedereen zijn les helemaal geweldig vindt. Nou, ik klap mooi niet mee. Bij de landing van een vliegtuig klap ik wel, want daar ben ik blij dat ik nog leef. Ik vraag me af of de mensen die klappen blij zijn of de les overleefd te hebben..

“Deutsche Pünktlichkeit” kent zoals de grammatica in Duitsland blijkbaar ook uitzonderingen. Waar ik me aan de regel gehouden heb, heeft Frau Meer dit duidelijk niet. Dit bleek bij het tweede seminar op maandag. Om 10 uur zou het eigenlijk moeten beginnen. Ik kom ook wel eens te laat, maar dan valt het netjes binnen het venloosch kweteerke. Frau Meer kwam drie keer het venloosch kweteerke min 5 minuten te laat.. Iedere student bleef braaf wachten op Frau Meer, Frau Meer gaf een interessante les en iedereen klapten weer alsof ze blij waren, dat ze de les overleefd hadden.


11:02:43 18 April 2014 Permanente link Reacties (1)

Outlet NL female 140915 - 030216 468x60


Weblog
Hoe werkt het? Klik hier
Begin pagina
loggy.nl Home
Weblog maken
RSS Feed

Abonneren!